Το Ευρώ κι εμείς…

Ξέρω, αγαπητοί μου επισκέπτες, ότι τα πολιτικοοικονομικά θέματα δεν σας αρέσουν. Προτιμάτε, γενικώς, τα ερωτικά και τα, κάθε είδους, ελαφρά τέτοια, αλλά, τι να κάνουμε, η ζωή δεν είναι μόνο έρωτας. Δυστυχώς είναι ΚΑΙ οικονομία και αυτό το κατάλαβε και ο τελευταίος  τρόφιμος ασύλου διανοητικά καθυστερημένων, τους τελευταίους μήνες. Γι’ αυτό και θα σας δίνω πότε-πότε ερεθίσματα για σκέψεις που έχουν να κάνουν με την (μαύρη) μοίρα μας ως έθνους και ευρωπαϊκής (αφρικανικής) χώρας.

Αν δεν το ξέρατε, πληθαίνουν οι φωνές που λένε ότι μόνη λύση στο οικονομικό (και κοινωνικό, μη γελιόμαστε) αδιέξοδο που φτάσαμε είναι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, στη δραχμούλα! Μας βλέπουν να βγαίνουμε από τη ζώνη του “Ευρώ”, την “ΟΝΕ”  (Οινομική και Νομισματική ‘Ενωση) που λένε, που μπήκαμε, με ψεύτικα στατιστικά, εδώ κι οχτώ χρόνια. (Ξέρετε ποιό είναι το πιο σύντομο ανέκδτοτο στην Ευρώπη; “Greek Statistics”). Αφού δεν καταφέραμε να αποβάλουμε τη βαλκάνια νοοτροπία μας, πολίτες και πολιτικοί, αφού σπαταλήσαμε με πονηριά και απάτη τα κάθε είδους “πακέτα” που σκοπό είχαν να μας βοηθήσουν να χτίσουμε μια ευρωπαϊκή οικονομία, αλλά εμείς τα μετατρέψαμε σε πολυτελή διαβίωση, αφού δανειστήκαμε κι ευδαιμονιστήκαμε μέχρι σκασμού, ήρθε η ώρα να πληρώσουμε το λογαριασμό. Νομίζατε δεν θα ερχόταν; Δυστυχώς τίποτα δεν παράγεται από το μηδέν. Κι εμείς αυτήν τη θεμελιώδη αρχή που ανεκάλυψαν οι “ένδοξοι” πρόγονοί μας την γράψαμε στα @@ μας. Ε, καλά να πάθουμε!

Τι σημαίνει, λοιπόν έξοδος από την “ΟΝΕ”; Σημαίνει ότι:

α) Τα όσα ευρώπουλα διαθέτουμε ή είναι ο μισθός μας θα μετατραπούν σε νέες δραχμές, με ισοτιμία που είναι άγνωστο πώς  θα καθοριστεί.

β) Τα εισαγόμενα θα ακριβήνουν τρελλά, ώστε μόνο οι πλούσιοι θα μπορούν να αγοράζουν, όπως γινόταν και πριν 30+ χρόνια.

γ) Τα ταξιδάκια σε Ευρώπη και εξωτικούς προορισμούς από τον μέσο μισθωτό θα γίνουν τόσο ακριβά, που μόνο με εκποίηση ακινήτων θα μπορούν να πραγματοποιηθούν.

δ) Κάθε τόσο και όταν οι ανάγκες το επιβάλλουν, θα γίνεται υποτίμηση, όπως και στο παρελθόν, με τις γνωστές συνέπειες στις τιμές των εισαγομένων. Θα μπορείτε να πείτε ένα δρακρύβρεκτο “Good bye” στα συνολάκια, παπουτσάκια, τσαντούλες, καλυντικούλια κλπ με ονόματα γνωστών διεθνών designers. ‘Αντε κανάς Κωστέτσος και κανάς Γαλάτης για τις πιο φανατικές. ‘Οχι ότι ο αντρικός πληθυσμός δεν γουστάρει τα σινιέ αντικείμενα, αλλά οι γυναίκες είναι πιο μανιώδεις με αυτά.

ε) Φυσικά μπορείτε να ξεχάσετε τα εισαγόμενα τρόφιμα και πολύ καλά θα κάνετε. Μέλι από Γερμανία, γάλα από Ολλανδία, σκόρδα από Κίνα, λεμόνια από Αργεντινή και σταφύλια από Χιλή, ραπανάκια από Ισραήλ, τομάτες από Βέλγιο τέρμα και πολύ σωστά.

ζ) Τα αυτοκινητάκια σας θα γίνουν πάλι μαθουσάλες, μιά και θα τα αλλάζετε μόνο αφού διαλυθούν στο δρόμο. Ξεχάστε τα πολυτελή BMW, Mercedes, Porsche Kayen, και άλλα χαριτωμένα θηριάκια της ασφάλτου που τα αλλάζετε κάθε τρία χρόνια. Βολευτείτε με φιατάκια Λεττονίας και αν… Μπείτε και σε κανένα λεωφορείο, τρένο, και τραμ, έτσι, για αλλαγή…

ε) Από την άλλη μεριά, οι Έλληνες παραγωγοί θα έχουν κίνητρο να παράγουν πλέον γεωργικά προϊόντα, οι βιοτεχνίες και οι βιομηχανίες ίσως  ξανανθήσουν γιατί τα προϊόντα τους θα έχουν χαμηλότερες τιμές από τα εισαγόμενα και θα μπορούν και να εξάγουν λόγω της χαμηλής ισοτιμίας της δραχμής.

ζ) Βέβαια θα έχουμε πάλι τις γνωστές συνδικαλιστικές φανφάρες καθώς και τις απεργίες, τις πορείες και τα κλεισίματα εθνικών δρόμων, γιατί όταν συνηθίσεις στη χλιδή δύσκολα γυρνάς στη μιζέρια, αλλά αυτά είναι αναμενόμενα… Στο μεταξύ λόγω της μεγάλης ανεργίας θα ξαναρχίσει η μετανάστευση, ίσως προς χώρες που μας έστελναν πρόσφατα εργατικό δυναμικό, όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Πολωνία, μια και αυτές κάνουν γρήγορα βήματα προς την βιομηχανική ανάπτυξη.

η) Ο τουρισμός θα ενισχυθεί, μιά και θα πέσει δραματικά το κόστος των διακοπών στην Ελλάδα, ακόμα και για τον φτωχό Κινέζο τουρίστα!

Αυτά είναι τα λίγα που μπορώ να σκεφτώ, γιατί, όπως σας έχω πει ήδη, δεν είμαι και οικονομολόγος. Βέβαια η έξοδός μας από την ΟΝΕ δεν είναι απλή υπόθεση, όπως λένε οι γνωρίζοντες, ούτε ευχάριστη για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα που κι αυτή θα αγωνιστεί για να την αποφύγουμε. ‘Ομως, απ’ ό,τι διάβασα, υπάρχει αδιέξοδο, μιά και οι κοινοτικές συνθήκες και νομοθεσία δεν επιτρέπουν ούτε βοήθεια από χώρες-μέλη, ούτε δανεισμό, ούτε οτιδήποτε άλλο, που πιθανόν να θα ήθελαν να κάνουν οι ευρωπαίοι εταίροι μας για την Ελλάδα. Μόνη σκληρή και πολύ οδυνηρή, για όλους, λύση διαβλέπεται η έξοδος. Αλλά να σας πώ κάτι;  Σε κάποιες εποχές ή περιοχές του κόσμου οι οικονομικές κρίσεις λύνονταν με πολέμους. Σ” έναν πόλεμο υπάρχει συρρίκνωση των αναγκών και σταμάτημα των διεκδικήσεων. Φυσικά και πλήρης ελευθερία χειρισμού των οικονομικών από μια κυβέρνηση, χωρίς αντιδράσεις και απαιτήσεις. Σου έλεγαν “πόλεμο έχουμε, τι να διεκδικήσουμε;”  Ε, καλλίτερα μη πόλεμος και μια μίνι- δυστυχία με την έξοδό μας από τη ΟΝΕ.

Κάπως έτσι τα βλέπω…