Ανακαλύψεις…

Λοιπόν, μόλις ανακάλυψα ότι είμαι …μισέλληνας! Μέσα από πολλές ψυχικές διακυμάνσεις και αμφιβολίες, μετά από πολύωρη σύσκεψη με τον εαυτόν μου και μετά από μερικά ποτήρια “υγρού προϊόντος της αμπέλου” (έτσι, για να φύγουν οι αναστολές) ανεκάλυψα ότι είμαστε από τους χειρότερους λαούς της Ευρώπης! ‘Εχω ταξειδέψει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ αλλά οι ταξειδιωτικές μου εμπειρίες έξω από την Ευρώπη και την Αμερική είναι λίγες και δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα. ‘Ετσι λοιπόν, βρίσκω ότι είμαστε σχεδόν μοναδικοί σε αρνητικές πράξεις και συναισθήματα Ευρωπαίοι κι αυτή η πραγματικότητα φαίνεται να διαιωνίζεται από γενιά σε γενιά, αφού ο άνθρωπος είναι μιμητικό ον και έχει την τάση να διατηρεί τις …παραδόσεις του! Δεν ξέρω αν τα αρνητικά μας οφείλονται στην τουρκοκρατία (πολύ αμφιβάλλω…) αλλά το να χρειάζονται 200-300 χρόνια για να ξεφύγουμε από τα πολιτισμικά δεσμά της τουρκοκρατίας μάλλον χαρακτηρίζει την ποιότητά μας ως λαού!

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, θα αναφέρω μερικά “χοντρά” εθνικά μας χαρακτηριστικά που βρίσκω ότι δεν τα συναντάς εύκολα στην ευρωπαϊκή κοινωνική πραγματικότητα:

Εθνικισμός: Κακώς, βέβαια, εννοούμενος! Κάθε μικροκέφαλος, τεμπέλης, μαλάκας, άξεστος, βλάκας, θεωρεί ότι ανήκει σε ανώτερη “φυλή” και ότι οι άλλοι (όλοι ανεξαιρέτως) λαοί και φυλές είναι ακριβώς αυτά τα επίθετα που ανέφερα! Συνεπικουρούντος και του εθνικού συγγραφέα Λιακό, έχει πεισθεί ο κύριος” (ή η “κυρία”, δεν έχει σημασία το φύλο) ότι έτσι κι έλαχες να γεννηθείς από το μέσα μέρος των συνόρων μας είσαι το κάτι άλλο! Φυσικά, η επίσημη ιστορία της χώρας είναι κάργα από ψέμματα που γλύφουν τον κάτοικο αυτής της χώρας, ενώ ρίχνουν στον αβυσαλέο γκρεμό κάθε αλλοεθνή που ήλθε σ’ επαφή ή κόντρα με το Ελληνικό στοιχείο! Και απολύτως φυσικά, ο ‘Ελληνας της ιστορίας ποτέ δεν έσφαξε, ποτέ δεν έκλεψε, ποτέ δεν εξαπάτησε, ποτέ δεν κατάκτησε άλλα εδάφη (εκτός από τις περιπτώσεις … πολιτιστικής επέκτασης, οπότε ανακηρύσσεται και “μέγας”. Κι εσύ τσακώνεσαι με τους γειτονικούς λαούς για το ποιος είχε τον σφαγέα πρόγονο!). Για όλους σχεδόν τους (άλλους) λαούς έχει βρει απαξιωτικά επίθετα: Οι κουτόφραγκοι, οι αδελφές, οι Φρίτσηδες, οι μακαρονάδες, οι μεμέτηδες, οι βρωμιάρηδες, οι μπεκρήδες, οι κιτρινιάρηδες!, κ.α. Κι όμως, περιέργως, περιφρονεί βαθύτατα κάθέ τι το Ελληνικό και εκτιμά (και αγοράζει) ό,τιδήποτε ξένο, έστω κι αν αυτό το έφτιαξαν αυτοί που “πήδαγαν από κλαδί σε κλαδί, όταν κλπ…” Μόνιμα κρίνει και κατακρίνει τον ”Ελληνα” αλλά και διαχωρίζει τον εαυτόν του από την Ευρώπη, μιλώντας για Ευρώπη και “ευρωπαϊκά” προϊ’οντα σαν η Ελλάδα να μην ανήκει σ’ αυτήν την ήπειρο!

“Αθλητισμός”: Ενώ δεν αθλείται είναι “φίλαθλος”. Που σημαίνει ότι του αρέσει να βλέπει άλλους να αθλούνται (ένα είδος ηδονοβλεψία κατά τον Eco). Το ποδόσφαιρο, ιδιαίτερα, είναι το συμπύκνωμα όλου του συτήματος αξιών του. Η νίκη της ομάδας του ή της εθνικής αντιπροσωπεύει την προσωπική και εθνική του αξιοπρέπεια αντιστοίχως, ενώ η ήτα θεωρείται πλήγμα μεγαλύτερο από την απώλεια της δουλειάς του ή θάνατο προσφιλούς. Το ποδόσφαιρο και τα γκολ αντιπροσωπεύουν τα ιδανικά του, τα όνειρά του τις ακρογωνιαίες επιδιώξεις του και κάθε οπαδός αντίπαλης ομάδας είναι άξιος περιφρόνησης αλλά, ενίοτε και οργανωμένης εκτέλεσης!
“Εργασία”: Οι μισοί ‘Ελληνες “εργάζονται” στο δημόσιο ενώ (σχεδόν) οι άλλοι μισοί τους πληρώνουν, αλλά φιλούν κατουρημένς ποδιές και υπόσχονται ψήφους για να χωθούν κι αυτοί εκεί μέσα! Ειδικά οι υπάλληλοι του δημοσίου κάνουν ό,τι κάνουν χωρίς μεράκι, χωρίς επιθυμία για αποτελεσματικότητα αλλά απλώς για να φαίνεται ότι το έκαναν και να ικανοποιείται ο τύπος, ενώ για την ουσία δεν τρέφουν καμία εκτίμηση! “Η ευθύνη” είναι λέξη απεχθής και χρησιμοποιείται μόνο για τους άλλους. “Αρμόδιος” δεν υπάρχει ούτε ανευρίσκεται ποτέ (ακόμη κι ο Σέρλοκ Χολμς σ’ αυτό απέτυχε!).
“Πολιτική”: Μπαίνει στην πολιτική (υπάρχουν κι εξαιρέσεις) για να οφεληθεί προσωπικά, έστω κι αν συναισθάνεται ότι δεν έχει καμιά ικανότητα να κουμαντάρει τα δημόσια πράγματα. Κι εδώ η “ευθύνη” δεν υφίσταται γι’ αυτόν αλλά μόνο για τους αντιπάλους του. Κι οι νόμοι του παρέχουν ασυλία, δηλαδή πλήρη ανευθυνότητα!
Καθαριότητα: Τις τελευταίες δεκαετίες ανεκάλυψε το μπάνιο (ή μάλλον τον λουτροκαμπινέ) κυρίως λόγω αντιπαροχής! αλλά ο μέσος συμπατριώτης μας το χρησιμοποιεί περίπου κάθε Σάββατο! Αλλά και πιο συχνά αν το χρησιμοποιεί αυτό δεν του δημιουργεί καμία αναστολή στο να πετά τα σκουπίδια που παράγει ό,που τον βολεύει. Τα (θλιβερά) παρτέρια των δρόμων, τα ρείθρα, και όποιοι άλλοι χώροι βρίσκονται στο διάβα του αυτοκινήτου, είναι γεμάτοι από συσκευασίες αναψυκτικών, πλαστικά μπουκάλια νερού, συσκευασίες γλυκών, κουτιά από τσιγάρα, πλαστικές σακκούλες και κάθε είδους υλικό που δεν του χρειάζεται. Το ίδιο και οι ακτές (εκεί προστίθενται τα πλαστικά πιάτα, τα κονσερβοκούτια και τα υπολείματα τροφίμων…). Οι θάλασσες, οι αγροί, οι κάμποι, αναστενάζουν από το βάρος χιλιάδων τόνων σκουπιδιών και μπάζων. Η ευκολία μας και η βολή μας, οι πιο σημαντικές αξίες μετά από το ποδόσφαιρο!
Βολή : Εκτός από τοπική ιδιοπροφορά της λέξης “Βουλή” (που, άλλωστε, συμπίπτουν εννοιολογικά) η σημαντικότερη επιδίωξη του κατοίκου αυτής της χώρας. Να βολευτούμε κάπου, κάπως, αλλά όχι κάποτε! Εδώ και τώρα (αθάνατε Ανδρέα!!!). Και στο όνομα της βολής παράγονται τα περισσότερα ανοσιουργήματα της ελληνικής φυλής! Δεν έχει καμία σημασία αν η σημερινή “βολή” είναι καταστροφή για το μέλλον του ή των απογόνων του. Δεν έχει καμία σημασία π.χ. αν το πιστοποιητικό ΚΤΕΟ είναι μαϊμού και το όχημά σου δεν έχει φρένα και βγάζει και καρκινογόνες εξατμίσεις. ΤΩΡΑ να βολευτείς για να μην μπεις στον κόπο και στα έξοδα να το φτιάξεις! Αυτό μετράει. Κι αν κινδυνεύεις εσύ ή το παιδί σου, “‘…’ντάξει μωρέ, δεν γαμιέται τώρα!” Κλασσική φράση συνειδητού πολίτη που απαντά, λυσιτελώς, σε όλους τους προβληματισμούς! Σημασία έχει να βολευτούμε…

Ο κατάλογος δεν τελειώνει εδώ, φυσικά, αλλά δεν έχω σκοπό να γράψω διατριβή. Θα αναρωτιέστε βέβαια, “Εσύ ρε φίλε δεν είσαι ‘Ελληνας;” Ναι σύντροφοι/σες, κι εγώ ‘Ελληνας είμαι και μπορεί να μην έχω πολλά από τα παραπάνω αλλά τά ‘χω κι εγώ τα δικά μου κουσούρια και τα ξέρω κι ίσως σας τα γράψω κάποια μέρα…