Από το απολαυστικό βιβλίο του Θωμά Σιταρά, (εκδόσεις “Ωκεανίδα”) “Η Παλιά Αθήνα ζει, γλεντά, γεύεται 1834-1938″ σάρωσα (Ελληνικά “σκανάρισα”) ένα κειμενάκι. Αν η ατάκα του καπνιστή εκείνης της εποχής έχει διαχρονική ισχύ θα το κρίνετε εσείς…
ΥΓ: Ελπίζω η ελαφρώς καθαρευουσιάνικη γλώσσα του κειμένου να μην σας προβληματίσει…
Μουνί 
June 21, 2012 at 8:57 am |
όχι δε μας προβλημάτισε η γλώσσα, μας προβλημάτισε η άποψη…
δυστυχώς είναι διαχρονική. αυτό ακριβώς είμαστε. ανυπάκουοι στους νόμους, εγωιστές, φιλοτομαριστές.
June 21, 2012 at 11:58 am |
Κεραμιδαριό; 🙂
June 21, 2012 at 11:59 am |
…αλλιώς φίλτατη Ρία θα λεγόμασταν Εγγλέζοι! 😉
June 21, 2012 at 12:00 pm |
και ναι, αι καθαρευουσιάνικε λέξεις δεν μας υπροβλημάτισαν! 😉
June 21, 2012 at 1:10 pm |
Να που υπάρχει ιστορική συνέχεια!
June 21, 2012 at 1:47 pm |
Η Ελλάδα ποτέ δεν ξυπνά,και με αναμμένο τσιγάρο προς τον γκρεμό……τραβά!
June 21, 2012 at 4:06 pm |
χαχα…να σου πω την αλήθεια μ αρέσουν αυτοί οι τύποι…που είναι αναίσθητοι και φιλήδονοι και τρελοί…ξέρεις…αφασία! είναι ευτυχισμένοι…έχει πλάκα να τους ακούς και ακόμη περισσότερη πλάκα να είσαι ένας από αυτούς! :p
αρκεί να μιλάμε για μικροεγκλήματα τέτοιου είδους, όπως το κάπνισμα σε χώρο που απαγορεύεται…όχι για σοβαρές παρανομίες…μην με παρεξηγήσετε!
δεν μας προβλημάτισε η γλώσσα του κειμένου, πάντως…
υ.γ. το “σκανάρω” είσαι σίγουρος πως είναι ελληνική λέξη, βρε heliotypon?
June 21, 2012 at 6:01 pm |
Γιαυτό αντέξαμε τόσα χρόνια σε τόσους κατακτητές και ανίκανους πολιτικούς!
Ας νικήσουμε αύριο και την Γερμανία και ας μας λένε ό,τι θέλουν!
Χρεωμένοι και ηττημένοι πάει πολύ !
June 21, 2012 at 6:02 pm |
Γιαυτό αντέξαμε τόσα χρόνια σε τόσους κατακτητές και ανίκανους πολιτικούς!
Ας νικήσουμε αύριο και την Γερμανία και ας μας λένε ό,τι θέλουν!
Χρεωμένοι και ηττημένοι πάει πολύ !
June 21, 2012 at 7:42 pm |
>ria: Αμ δεν ξεκολλάνε εύκολα τα …εθνικά χούγια!
>Vista: Γιατί σήμερα κεραμιδαριό δεν είμαστε; Αν κάνω καταγραφή όσων αρνητικών ιδιοτήτων, κατά καιρούς, αντιλαμβάνομαι στη φυλή μας, θα βγει ογκώδες βιβλίο!
>Afrikanos: ‘Αλλη περίπτωση αυτή! Πάντως είναι πειθαρχημένοι, γενικώς. Εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν.
>Δάφνη Χρονοπούλου: Αταβιστικά τα λένε οι βιολόγοι, αλλά και κοινωνικά διαιωνίζονται οι εθνικές ιδιότητες. Είναι ακριβώς σαν την γλώσσα: Μεταδίδεται από γενιά σε γενιά και οι παραλαγές είναι ελάχιστες. Το βλέπετε κι από τη γλώσσα του δημοσιεύματος από το οποίο μας χωρίζουν σχεδόν 90 χρόνια.
>xristin: Κάπως έτσι είναι. Τουλάχιστον οι Σουλιώτισσες είχαν άλλους λόγους που τράβηξαν προς τον γκρεμό. Εμείς το κάνουμε από αυτοκτονική διάθεση… Μου επιτρέπεις μία διασκευή στο έμμετρο;
Η Ελλάδα ποτέ δεν ξυπνάει,
αναμένο τσιγάρο βαστά,
Μόνο λίγο αέρ’ αναπνέει
και ξανά στο γκρεμό της τραβά τραβά τραβά
και ξανά στο γκρεμό της τραβά!
>menia: ‘Οταν παρατηρείς έναν τρελό, ίσως να έχει γούστο. Αν τρελαθεί ο μισός πληθυσμός δεν έχει καθόλου γούστο… ‘Οσο για το σκανάρω, δεν έπιασες το χιούμορ! Πόσους έχεις ακούσει να λένε “σαρώνω” ή “σαρωτής”; Σκανάρω λένε και σκάνερ!
>armenaki: Δεν με απασχολεί καθόλου, μα καθόλου, το ποδόσφαιρο, σε οποιαδήποτε μορφή ή καταστάσεις. Με ενδιαφέρει να διακρινόμαστε σε άλλα γήπεδα και όχι σε ποδοσφαιρικά! Σιγά τώρα, να νομίζουμε ότι υπερέχουμε ενός λαού αν βάλουμε περισσότερα τέρματα!
June 22, 2012 at 2:08 pm |
δεν το έπιασα, όχι…:p
χαχα…
αλλά η αλήθεια είναι ότι η γλώσσα μας δεν χρησιμοποιείται σε όλο της το μεγαλείο…και είναι, όντως, μεγαλείο…πάρα πολλές λέξεις έχουν αντικατασταθεί από ξένες…
άλλο θέμα αυτό, βέβαια…
🙂
June 21, 2012 at 8:51 pm |
Καλησπέρα Heliotype, σε μπέρδεψα; Συγνώμη. Το ερώτημά μου δεν ήταν εαν ήμασταν ή όχι κεραμιδαρίο. Το ερώτημά μου ήταν, τι σημαίνει η λέξη. 😉
June 21, 2012 at 9:22 pm |
>Vista: Κεραμιδαριό σημαίνει μπάχαλο. Στην κυριολεξία είναι το εργοσατάσιο παραγωγής κεραμιδιών και τούβλων. Υποθέτω ότι ο όρος πρέρχεται από το ότι εκεί αρκετά προϊόντα έσπαγαν και έδινε την εντύπωση της ακαταστασίας, της καταστροφής, Σήμερα δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό σε μεγάλη κλίμακα, αλλά ο όρος παρέμεινε. Από το Ελληνογερμανικό λεξικό: Ziegelei. Τα κάνω κεραμιδαριό: Alles kurz und klein schlagen.
June 21, 2012 at 10:15 pm |
Ω.. ευχαριστώ 🙂 Να είσαι καλά, έμαθα και κάτι παραπάνω :))
June 23, 2012 at 11:27 am |
H λεξις scan,scanner και scanning ειναι Αγγλικη και πριν απο 20 χρονια ηταν αγνωστη διοτι δεν εχρησιμοποιειτο απο κανεναν.Η λεξις scanner εγινε ξαφνικα γνωστη απο το κινηματ. εργο “SCANNERS” το 90 η το 91.Εννεκα της πρωτοτυπιας του εργου υιοθετηθηκε,αλλοιωθηκε και διεστρεβλωθηκε τοσο απο ξενους αλλα και απο Ελληνες ξενοπαπαγαλιζοντες.ΟΛΑ τα Αγγλικα λεξικα την μεταφραζουν σαν “εξεταζω,εξεταζω προσεκτικα,διερευνω,εξονυχιζω”. Ο μεταφραστης της Google οπω ς και ολοι οι υπολοιποι ηλεκτρονικοι μετεφραστες του Internet (babylon κ.α.) ειναι σκουπιδαριο και κεραμιδαριο(για να ειμαστε και λιγο επικαιροι).Σε ολα τα επιστημονικα αγγλοφωνα ηλεκτρονικα συγγραμματα εδω και πολλες δεκαετιες η λεξεις σαρωνω.σαρωτης και σαρωσις αναφερονται στα κειμενα τους σαν electronic sweeper,electronic sweeping η απλως σαν sweep,sweeper και sweeping.Π.χ.Οριζοντια και καθετος σαρωσις στην οθονη μιας τηλεορασεως η RADAR. “Orizontal and vertical sweeping in a TV screen or in a RADAR screen”. Δεν υπαρχει πουθενα η λεξις scanning.
Eπομενως η λεξις σκαναρω και σκαναρισμα ειναι μια παραποιημενη διεστρεβλωμενη και κατα συρροην κακοποιημενη αγγλικη λεξις την οποιαν εγω προσωπικα ουδεποτε εχω προφερει η γραψει στα πολυπληθη γραφημματα μου.Κατ εμε αποτελει εναν βαρβαρισμον.
June 24, 2012 at 12:34 am |
ενδιαφέρουσα η έρευνα σου πάνω στην λέξη…σου αρέσει η γλώσσα…κι εμένα…αλλά ο βαρβαρισμός δεν είναι λίγο υπερβολή? (εντάξει, ξέρω τι εννοείς…:p)
June 24, 2012 at 4:04 pm |
Πραγματι ειναι υπερβολη αλλα μου αρεσουν οι φραστικες και λεκτικες υπερβολες διοτι δινουν μιαν αλλη χρεια και μιαν αλλη μεγαλοπρεπεια στο λογο.Ξεφευγεις απο τα συνηθισμενα και ανυψωνεσαι σε αλλες σφαιρες αισθητικης απολαυσης παρακολουθωντας τα λεκτικα “κολπα” ,τις τρικλοποδιες και τα λεκτικα “χτυπηματα” πανω και κατω απο την ζωνη.Παντα μου αρεσε ο Δημοσθενης, Ο Πρωταγορας και ο Γεωργιος Παπαντρεου ο επιλεγομενος και “Γερος της Δημοκρατιας”.Δεινοι ρητορες.Ομως οι μεγαλες μου αγαπες ειναι δυο:(εν αντιθεσει με το Βοσκοπουλο ο οποιος ειπε “…μα εγω αγαπω μια μονον μια και στον κοσμο καμια αλλη δεν ζητωωω”)Οι “αγαπες μου” αυτες ειναι πρωτον ο Εμμανουηλ Ροιδης με το αθανατο εργο του “Η Παπισσα Ιωαννα” και ο “Φαουστ” του Γκαιτε που ειναι ενα ογκωδες ποιημα μεταφυσικης λογοτεχνιας.Την “Παπισσα Ιωαννα” την εχω στην πρωτη της εκδωση του 1860 (βιβλιο σπανιοτατο και ανεκτιμητο) το οποιο ειναι γραμμενο στην υπερκαθαρευουσα της εποχης εκεινης την οποιαν καταλαβαινω τελεια και η οποια με συναρπαζει με τα διαφορα λεκτικα σχηματα και διακλαδωσεις,υπερβολες και πληθωρικο γλωσσικο πλουτο.Ο “Φαουστ” του Γκαιτε ειναι ενα βιβλιο για ολιγους αλλα και για πολλους συγχρονως.Ειναι ενα μνημειο και ενας φαρος διαχρονικος της παγκοσμιας λογοτεχνιας το οποιον οποτε το διαβαζω ανατριχιαζω.Το θεωρουν σαν το τεταρτο καλυτερο ποιημα ολων των εποχων της ανθρωποτητας.Εγω το θεωρω σαν το δευτερο καλυτερο ποιημα ολης της ανθρωποτητας μετα απο την Ομηρου Ιλιαδα και την Ομηρου Οδυσεια.
June 24, 2012 at 7:42 pm |
το βρίσκω πολύ ωραίο που έχεις τόσο πάθος με τη γλώσσα…:)
ωστόσο, τα έργα αυτά είναι -πιθανότατα- πολύ “βαριά” για μένα, ακόμα…είμαι, μάλλον, πολύ νέα για να τα εκτιμήσω…