Η ανάρτηση αυτή είναι από το διαδικτυακό “περιοδικό” Eydoll
Μερικές έννοιες υφίστανται τρομακτικές ταλαιπωρίες μέσα στην περιπλάνησή τους από στόμα σε στόμα και από κείμενο σε κείμενο.
Συμβάλλουν εξαιρετικά πολλοί παράγοντες σ’ αυτήν την ταλαιπωρία και την τελική διαστρέβλωση των εννοιών που τις κάνουν αγνώριστες.
Παραδείγματα άπειρα! Λέμε π.χ. «προοδευτικός». Τι, άραγε, εννοεί ο κάθε ένας που προφέρει ή γράφει τη λέξη αυτή; Δεν χρειάζεται να κάνουμε κατάλογο με τις διάφορες και πολύ διαφορετικές έννοιες που έχει στο κεφάλι του ο κάθε χρήστης. Όλοι βγάζουν τα δικά τους σώψυχα μέσα από μιά λέξη.
Και δεν είναι μόνο η γενική ρευστότητα των όρων και το, αναμφίβολα, υποκειμενικό τους περιεχόμενο, αλλά και οι πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες που συνεργάζονται για την εννοιοδότηση της κάθε λέξης ή φράσης.
Τελευταία έχει γίνει μόδα η λέξη «αριστερά» και κάθε παράγωγό της: Κόμματα, «αρχές», πολιτική, νοοτροπία, θέσεις, νόμοι, όλοι συναγωνίζονται για μιά θέση στον αριστερό φαντασιακό κόσμο:
-Πολιτικοί με πολιτική (και γενικότερη) παιδεία…σαύρας, ισχυρίζονται ότι είναι αριστεροί.
-Συνδικαλιστές με συνδικαλιστική δράση που μόνο στόχο έχει την άνοδό τους στην πολιτική κλίμακα και που καταστρέφουν συστηματικά τις θέσεις εργασίας προκαλώντας το κλείσιμο (ή μεταφορά τους σε άλλη χώρα) των «κακών καπιταλιστικών» επιχειρήσεων, αυτοαποκαλούνται αριστεροί.
-Προβοκάτορες που προτρέπουν τους πολίτες να μην πληρώνουν εισιτήρια στα ΜΜΜ, διόδια, και άλλα τέλη, φορούν ταμπέλα «αριστερός».
-«Προστάτες» κάθε είδους παράνομου μετανάστη με κακοποιό δράση και παράλογες αξιώσεις από τη χώρα που τον φιλοξενεί, αυτοτιτλοδοτούνται «αριστεροί».
-Μπαχαλάκηδες που καταστρέφουν ιδιωτική και δημόσια περιουσία, καταληψίες ΑΕΙ, άσχετοι με τη φοιτητική ιδιότητα, προβάλλουν αριστερή τοποθέτηση.
Φυσικά είναι μόδα το να είσαι αριστερός στην Ελλάδα, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε εξουσία και πολλοί θέλουν να βρίσκονται στο γνωστό και χαρακτηριστικό της υπανάπτυξης κλίμα του «Όπου Φυσάει ο Άνεμος».
Πέραν, όμως, από τη διαστροφή που παράγει αυτή η χώρα ΚΑΙ στις έννοιες, ας δούμε τι είναι αριστερά και αριστερισμός.
Δεν υπάρχουν ιστορικές ή φιλοσοφικές αναφορές στην έννοια «αριστερά», μιά και οι γνωστές πολιτικές αναφορές αφορούν τον σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό, την αναρχία και άλλους πολιτικούς όρους.
Δεν φαίνεται να υπάρχουν σαφείς αναφορές στον όρο «αριστερά», αλλά ο όρος είναι ανοιχτός σε ερμηνείες και ορισμούς, που σχετίζονται με προσωπικές θεωρήσεις, ιδέες και επιδιώξεις, αφού προήλθε από τη θέση των εκπροσώπων της επανάστασης στο νομοθετικό σώμα της Γαλλίας, που κάθονταν στα αριστερά της αίθουσας. Αυτοί εκπροσωπούσαν τον αντιμοναρχικό και ρεφορμιστικό χώρο, ενώ η δεξιά πτέρυγα ήσαν οι μοναρχικοί, συντηρητικοί εκπρόσωποι.
Σύμφωνα με μιά άποψη, ο όρος είναι δημιούργημα του αστικού κατεστημένου, με σκοπό να αποπροσανατολίσει το εργατικό επαναστατικό κίνημα, από την κατεύθυνση της ανατροπής του. Πάντως, σήμερα, υπάρχει σε όλες τις χώρες η έννοια και ο καθένας της αποδίδει το περιεχόμενο που νομίζει.
Θα προσπαθήσω να δώσω τη δική μου αντίληψη για την αριστερά και τις θέσεις της, στη βάση τού τι περίπου εκπροσωπεί αυτή στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες, μα και σοσιαλιστικές, με την έννοια τού προ 1989 κόσμου της ανατολικής Ευρώπης (έχουν μείνει πολύ λίγες πλέον:Κούβα, Βόρεια Κορέα και Κίνα, αλλά η τελευταία με ένα πολύ ιδιότυπο καθεστώς).
‘Έτσι, με τη δική μου θεώρηση που δεν εκφράζει, άλλωστε, παρά την άποψη ενός ανθρώπου που προσπαθεί να διαχωρίσει τη λογική του από τα συναισθήματα, θα προσπαθήσω να μεταφέρω την οπτική μου ως προς την αριστερά.
Διευκρινίζω ότι δεν είμαι «ειδικός» στην πολιτική φιλοσοφία ή στις πολιτικές επιστήμες, αλλά νομίζω ότι είμαι ένας μέσος Έλληνας, μέσης ευφυΐας, με καλές προθέσεις και οπαδός κανενός κόμματος.
Για μένα, η φιλοσοφία της αριστεράς θα έπρεπε να έχει τους εξής κύριους άξονες:
-Πρέπει να υπάρχει ένα ελάχιστο προνοιακό εισόδημα για κάθε πολίτη, που θα του επιτρέπει να ζει αξιοπρεπώς.
-Ο πολίτης που δεν έχει τα οικονομικά μέσα δικαιούται να έχει δωρεάν φροντίδα υγείας (ο εύπορος γιατί;).
-Η παιδεία να είναι δωρεάν για τα παιδιά των οικονομικώς αδυνάτων (των ευπόρων γιατί;).
-Ο συνδικαλισμός (επαγγελματικός ή σχολικός) να είναι περιορισμένος στα συνδικαλιστικά του καθήκοντα και να μην κομματίζεται.
-Η προστασία του περιβάλλοντος να είναι κύριο μέλημα σε κάθε δραστηριότητα.
-Τα ΑΕΙ να έχουν διοικητική ανεξαρτησία και να ενθαρρύνονται να συνεργάζονται με την ιδιωτική πρωτοβουλία, ώστε η έρευνα να έχει εφαρμοσμένο και παραγωγικό προσανατολισμό.
-Η παραγωγή αγαθών και η επάρκεια για τις ανάγκες της χώρας, να είναι πρωταρχικής σημασίας.
-Το κράτος να κατέχει και να διαχειρίζεται τις λειτουργίες που είναι εθνικής σημασίας και που εξασφαλίζουν ότι οι πρωταρχικής σημασίας υπηρεσίες και αγαθά, δεν θα γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης: Νερό, ενέργεια και ίσως και μερικά άλλα αγαθά, με την προϋπόθεση όμως ότι οι διοικήσεις θα αποτελούνται από επαγγελματίες managers και όχι από κομματικά πρόσωπα.
-Η παιδεία και η έρευνα να είναι πρωταρχικής σημασίας δραστηριότητες και σ’ αυτές να γίνονται επενδύσεις. Οι εκπαιδευτικοί να αξιολογούνται και να τους παρέχονται μισθολογικά και βαθμολογικά κίνητρα για την πρόοδό τους. Η παιδεία να προστατεύεται από κάθε είδους απειλή από κακοποιά στοιχεία που προσπαθούν να εισδύσουν στα εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων, για δικούς λόγους και επιδιώξεις.
-Η ιδιωτική πρωτοβουλία να είναι ο κύριος άξονας προόδου και η επιχειρηματικότητα, ιδίως η παραγωγική, να ενθαρρύνεται και να ενισχύεται. Ωστόσο, το κράτος να ελέγχει τις μεγάλες επιχειρήσεις, έτσι ώστε αυτές να μην εκμεταλλεύονται την ισχυρή οικονομική τους θέση εις βάρος των εργαζομένων, των καταναλωτών και του δημοσίου, και να μη διαφεύγουν από τη (δίκαιη) φορολόγηση.
-Οι άνθρωποι να έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, μόρφωσης, θρησκείας, φύλου και σεξουαλικών προτιμήσεων.
-Oι δημοκρατικές διαδικασίες να τηρούνται απαράβατα και η ελευθερία του λόγου και των ΜΜΕ να είναι απαραβίαστη.
-Η δικαιοσύνη να είναι ανεξάρτητη από κομματικούς και κυβερνητικούς επηρεασμούς και να εκτελεί το έργο της ανεπηρέαστα.
-Η θρησκεία να μη συνδέεται με κανέναν τρόπο με την λειτουργία του κράτους και το προσωπικό των οιωνδήποτε θρησκευτικών οργανώσεων, εκκλησιών, κλπ, να μη μισθοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Οι πόροι των θρησκειών να μην προέρχονται από τη φορολογία των πολιτών ή από άλλους κρατικούς πόρους. Να μην υπάρχουν επίσημες ή επικρατούσες θρησκείες κι ούτε η ταυτότητα των πολιτών, ούτε οι κρατικές εγγραφές, να περιέχουν θρησκευτικά δεδομένα.
Αν ρωτήσεις τον μέσο Έλληνα «αριστερό» τι σημαίνει να είσαι αριστερός, το πιθανότερο που θα σου απαντήσει είναι το να ψηφίζεις τα λεγόμενα «αριστερά» κόμματα!
Βέβαια, αυτό σημαίνει ότι έχει πλήρη άγνοια του έστω ασαφούς περιεχομένου της έννοιας. και ότι κολλάει επάνω του την ταμπέλα του αριστερού από λόγους εντελώς άσχετους με κάποια ιδεολογία ή πολιτική τοποθέτηση.
Ο εμφύλιος πόλεμος, που τελείωσε πριν 65 χρόνια, λειτουργεί ακόμη στις συνειδήσεις και στο θυμικό των Ελλήνων, όλων των πολιτικών τοποθετήσεων. Οι μεν σου μιλούν για τη Βάρκιζα, τα ξερονήσια και τα τιμημένα όπλα του ΕΑΜ, οι δε, για την πηγάδα του Μελιγαλά και τα Κρώρα.
Είναι αξιοπερίεργο το ότι τα εγγόνια και τα δισέγγονα των εμπλακέντων στον εμφύλιο, διατηρούν αναχρονιστικές μνήμες που πληγώνουν την εθνική ομοψυχία και διαιωνίζουν τον διχασμό.
Τα σοσιαλιστικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης κατέρρευσαν, οι χώρες αυτές έχουν αφήσει πίσω το παρελθόν και έχουν πάρει πορεία προς την πρόοδο. Οι Ευρωπαϊκές χώρες, η Αμερική και η Ιαπωνία, άφησαν τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο στους ιστορικούς, αλλά η Ελλάδα ζει ακόμη στον εμφύλιο!
Κρίμα, γιατί είμαστε τόσο ευφυής λαός!
Μουνί 